Huzursuzluk | Zülfü Livaneli

Merhaba! Temmuz ayı benim için gerçekten çok verimli geçiyor. Huzursuzluk bu ayın üçüncü kitabı oldu. Peki sizler için nasıl geçiyor? Kavurucu sıcaklarda kitap okumak biraz zorlayıcı olsa da bırakmamaya çalışıyorum. Zaten kitaplığıma geçip baktığımda özellikle de okumadığım kitaplar benim gözümüze bakıyor diyebilirim. En basitinden King'in Enstitü kitabını hala okuyamadım. Onun pişmanlığı hala var. Biraz da benim suçum diyebilirim. Çünkü kitap biraz göz korkutuyor. Ama en kısa sürede başlamak istiyorum. Bakalım, ne zaman sizlerle paylaşırım... 

Bu ayın üçüncü kitabı Zülfü Livaneli'den Huzursuzluk oldu. Gerçekten çok güzeldi. Hem dil açısından hem de konusu açısından anlamlı ve sürükleyici bir kitaptı. Açıkçası Livaneli'den okuduğum ilk kitabın Huzursuzluk ile başlaması da çok güzel oldu. Kitabı okuyup bitirdikten sonra ''Keşke daha önce başlasaydım...'' dediğim zaman çok oldu. Tabii ki bu eşsiz kitabı okuduktan sonra Livaneli'nin diğer kitaplarına bir göz attım. Instagram'da kitabı okuduğumu sizlerle paylaştığımda da çok güzel öneriler aldım. Onları da hemen listeye ekledim. Eğer siz de Livaneli'nin kitaplarını okumak fakat hangisinden başlayacağınızı bilmiyorsanız Huzursuzluk ile başlamanızı öneririm. Hem böylelikle yazarın üslubu açısından bir bilginiz oluşur. Öyleyse kitabımızın konusuna geçelim!

Türk edebiyatının tarihi olayları güzel bir şekilde ele alıp romanlara döken yazar Livaneli, Huzursuzluk romanı ile bu kez Orta Doğunun yeni kanayan yarası olan IŞİD zulmüne dikkat çekiyor. İstanbul'un kargaşası içinde sıradan bir yaşam süren İbrahim, çocukluk arkadaşı Hüseyin'in ölüm haberi üzerine doğduğu kadim kent Mardin'e gider. Onun, önce sevdaya sonra ölüme yazılmış, Mardin’de başlayıp Amerika’da sona ermiş hayatını araştırmaya koyulur. Böylece âdeta bir girdabın içine çekilir. Tutkuyla ve hırsla gizemli bir kadının peşine düşmesiyle beraber yolculuğumuz başlar.

1000Kitap üzerinden kitabı okuyanların yorumlarını okurken en çok dikkatimi çeken yorum şuydu; mekan ve karakterler yeterince anlatılmamış. Bana kalırsa Livaneli mekanı özellikle de doğunun o atmosferini çok iyi açıklamış. Zaten kitap sadece Mardin odaklı değil. Doğunun o atmosferinde hem IŞİD zulmünden kaçmaya çalışan mülteciler hem de inançların nasıl yanlış anlaşılıp değerlendirilmesi sonucundaki ortamı anlatıyor. Eğer kitap bu unsurları anlatmamış olsaydı ve sadece Mardin odaklı bir kitap olsaydı tema açısından eksiklik hissedilirdi. Ama genel olarak güzel ve akıcı bir anlatımı vardı. Tek eleştirişim Bana sorarsanız Livaneli'nin en çok dikkat çekmek istediği orta doğunun en insafsız yüzünü, savaşı, yoksulluğu, vatansızlığı, açlığı, ölümü, bir paket sigaraya satılan Ezidi kızlarını, ölümden beter kaçışlarıdır.

Kitaptaki bir diğer beğendiğim yönü ise bazı yanlış ya da batıl inançlara bağnazlıkla tutum sergileyenlerin aslında bir şey bilmemeleriydi. Örneğin kitapta Ezidiler sık sık geçiyor. Yezîdîler ya da Ezîdîler, çoğunlukla Kürtçe konuşan etnodinsel bir topluluğa verilen isimdir. Fakat kitapta geçen ve bölgede o topluluğa bir karşı gelme söz konusu. Ortadoğu'daki batıl inançlar, marullar ve önceki ben ile şimdiki ben arasındaki kimlik değişimi, geçmişe özlem ve benlik arayışı Livaneli'nin bu kitabını zenginleştiren detaylar.

''Harese nedir, bilir misin? Develerin çölde çok sevdiği bir diken var. Deve dikeni yedikçe ağzı kanar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz. Ortadoğu’nun âdeti budur, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur.''

Peki siz hangi Livaneli'nin kitaplarını okudunuz? Huzursuzluk ile ilgili düşünceleriniz nelerdir? Yorumlarda buluşalım!

Kitap içeriği kadar da dış tasarımı da gerçekten çok güzeldi. Özellikle de kapak tasarımını çok beğendim. İçerikle ne alaka diye düşünüyor insan ama kapak çok şey anlatıyor. Kitabın adı ve kapak tasarımı, çölün ortasında hiçbir yere uymayacak merdiven nesnesi, bence çok başarılı. Tam bir huzursuzluğun sembolü diyebilirim. O zaman kendinize çok iyi bakın, kitapla kalın!

Bir yer var. İyiliğin ve kötülüğün ötesinde. Seninle orada buluşacağız. (Mevlana)

Şu küçücük dünyada herkes incitilmiş, isimsiz, herkes yanlış yerde. 

Asil insanların en neşeli zamanlarında bile bir hüzün vardır, daha düşük ruhlar ise en sefil zamanında bile neşelidir. 

Ben sadece kendimi tedavi etmek için yazıyorum, insan denilen yaratıkların arasında yaşama gücünü tekrar bulabilmek için. 

Demek ki bazı acıları ölüm bile unutturamıyor, bazı davranışlar ölümden sonra bile bağışlanmıyor... 

Beni alıp tekrar karnına soksan bile koruyamazsın artık anne! 

Herkesin bir şemsiyesi var kendini koruyacak, seninse yok, bir an önce şemsiyeni açmaya bak, çünkü bu yağmur hiç dinmeyecek... 

İçimde büyük bir huzursuzluk var, beni yavaş yavaş öldüren bir huzursuzluk... 

İnsanlar bunca acı çekerken İstanbul'da en iyi suşinin nerede yenilebileceğini konuşanlara dayanamıyordum.

Ibn Haldun ne kadar haklıymış diye düşündüm, coğrafya kaderdir derken ne kadar haklıymış.