Orion | Almina Taner

Bu dansı bana lütfeder misiniz minik yıldızlarım? Bugün çok özel bir kitabı sizlere tanıtacağım. Sosyal medya hesaplarımızı takip eden okurlar için bu sürpriz olmayacak.

Bazı okurlarımız için bu karton kapak tasarımını daha önce fark etmemiş olabilirler. Orion'un karton kapak tasarımı, yazar Almina Taner tarafından geçtiğimiz aylarda okurseverlerle buluşmuştu. Açıkçası hem karton kapağının satışa sunulması hem de hikayeyi çok merak ettiğimden ve bir türlü okumak için fırsat bulamadığım Orion'un artık okuma zamanının geldiğini anladım.

Kitabın genel hikayesi okuru öyle bir sarmalıyor ki elinizden hiç bırakmak istemiyorsunuz. Tam tamına Orion 448 sayfa olmasına karşılık bir çırpıda bitiyor. Bitiyor bitmesine fakat hikaye zihninizde hala yaşamaya devam ediyor diyebilirim.

Yazar Almina Taner kurgu boyunca bize şunu sorgulatıyor: "Birini sonsuza kadar unutmak mı yoksa 'gölgeye dönüşen' kişinin arkasında bıraktığı mektuplarla mı yaşamaya devam etmek isterdiniz?" İşte bu soruyla kitap size daha anlamlı gelmeye başlıyor.

Orion bize ne anlatıyor diyenleri duyar gibiyim. İşte Orion'un konusu sizlerle.

Bilim insanları Skyera adı verilen yeni bir gezegen yaratırlar. Bu yeni gezegen insan ırkı için çok önemlidir. Çünkü savaşlar, kavgalar, salgın hastalıklar ve mutsuzluğa sebep olacak her şey bu yeni gezegen Skyera'da yeri yoktur. Skyera adlı bu gezegeninde yaşamın kaynağı ''enerji'' denilen bir maddedir. İnsanların yaydığı enerji depolanır ve gezegenin hayatta kalabilmesi, adeta can damarı olan enerji sayesindedir. Fakat Skyera'da her şey güllük gülistanlık değildir. Ölümün olmadığı Skyera'da mutsuz olan insanlar gölgelere dönüşür ve sevdiği insanların anılarından kalıcı olarak silinir. Gölgeler diyarı farklı bir yerdir. Adeta ''diğer dünya'' gibi. İnsanlar hayal ettikleri evlerde yaşar ve orada hayatlarına devam ederler.

Kitabın işte o sürükleyici anı burada başlıyor. Alnilam'ın arkadaşı Polaris'in ansızın gölgeye dönüşmesiyle gizemler bir bir gün yüzüne çıkıyor. Bu gizemler sırasında hem Skyera'nın gizemini hem de gölgelerin gittiği bir nevi ''cennet misali'' olan Gölgeler Diyarı'nın sırlarını keşfediyorlar.

Hepimiz kimi zaman özlemle dönüp baktığımız, kimi zaman hafızalarımızın en ücra köşelerinde prangalar vurduğumuz kapkara bir kitapla yaşıyoruz. Sayfaları tozlu, okumak neredeyse imkansız oysa varlığı tüm kitaplığı ele geçirecek kadar büyük. Geçmişin karanlık sayfaları her seferinde bugünü doğuruyor, yerine bir ruhu öldürüyor. O ruh ise tüm insanlığı... Nihayetinde geçmiş, durmaksızın yaşattığı hatıralarla ve değiştirilmeyecek gerçeklerle insanlığın en büyük katili oluyor. (sayfa 349)

Gezegende gölgeleri unutmayan tek bir kişi var. O Polaris'in ikizi Capella ve zaten Alnilam, kaybettiği kişiler hakkında sadece ondan bilgi alabiliyor. Alnilam'ın tek korkusu ise küçüklüğünden beri aşık olduğu Alphard'ın gölgeye dönüşmesidir. Alphard ile Alnilam'ın korkuları da bir şekilde gerçekleşiyor fakat tam tersi olarak. 

Gölgeler Diyarında ise zamanla öğrendikleri gerçeklerle aslında masum gibi görünen fakat arkasında bir bulmaca olan uzun bir yolcuğa çıkıyorlar. Ama ileride onları çok zor zamanların beklediği su götürmez bir gerçek. Peki Alnilam, Capella ve Alphard'ın Skyera denilen gezegendeki görevleri neler? Skyera gerçekten de masum bir gezegen mi? İşte bütün bu soruların cevabı Orion'da gizli.

Kitaptaki kurgudan ziyade hem kitabın tasarımı hem kitabın içerisindeki çizimler hem de Orion'a özel çalma listesinin olması çok hoşuma gitti. Özellikle de kitabı okurken o bölüme özel şarkıları dinleyerek okudum. Ayrıca kitap bir önyargımı da kırdığını söyleyebilirim. O önyargı ise kitap okurken sözlü veya sözsüz şarkılar eşliğinde kitabın okunamayacağını düşünürdüm. Fakat Orion adete bunu kırdı geçti diyebilirim. Çünkü o bölüme özel şarkıları dinlerken hikayeye daha fazla bağlandığınızı fark ediyorsunuz. 

Seçilen şarkıların Orion'a çok özel bir hava kattığını da söylemeden geçmeyelim. Buradan da Orion'u şu an okuyanlar ya da okuyacaklar için bir öneride bulunacaksak kesinlikle kitabı okurken bölümün şarkılarını da dinlemenizi öneririz. Belki o şarkılardan bir ipucu yakalayabilirsiniz.

Buraya kadar okuduysan yorumlara ''Enerji iyiyi ve kötüyü hisseder.'' yazarsan çok mutlu olurum. Belki bu da bir ipucudur, bilemem. O zaman başka bir evrende görüşmek üzere Konumuz Kitap okurları.

Eğer aramızda Orion'u okuyanlar varsa yorumlar bölümünden bizlere kitap hakkında görüşlerinizi yazabilirsiniz. Siz olsanız ve en sevdiğiniz birisinin gölgeye dönüştüğünü ve arkasında bir mektup bıraktığını öğrenseydiniz ne yapardınız? Sizce ölümün arkasından yas tutmak mı yoksa ilelebet o kişiyi ve anlarınızı unutmak mı? Yorumlarda tartışalım!

Yolunu kaybetmekten korkanlar uçurumun kenarında öylece beklemekle yetinirler.

Hissetmekten korkarak yaşadığını anlayamazsın.

Hissedilebilecek her duygu, hatta annelik dahi aslında bir çıkardır. İstisnalar kaideyi bozmaz Alnilam. İnsanlığın hamuru bencilliktir.

Sanki hava birden bozmuş gibiydi, sanki yıldızlar ve gökyüzü bir an için beni azarlıyordu.

Ağlamanın hiç bu kadar ağırlaşacağını kendimi kurtarmaya çalıştığım bu suların gözyaşlarım olacağını düşünmezdim.

Gökyüzümün ne kadar büyük olduğunu düşlerken kendi kalbimin ne kadar küçük olduğunu unuttum. Belki senin kalbin ikimize de yeter sandım.

Belki bir gün doğa bizim için uyanır, karanlık silinir ve rüyaların gerçek olur minik yıldız. Belki bir gün o müzik gerçekten çalar. Sen yeter ki umut et.

Yıldızların gökyüzünü terk ettiği güne dek aklıma seni kazayacağım Alphard.

Bu dansı bana lütfeder misin minik yıldızım?