Kanatlarım cama çarpıyor. Dışarıyı görebildiğim için hâlâ kalabileceğimi sanıyorum. Umut besliyorum. Ama hepsi bir yanılsama...

... Ama birbirine zincirlenmiş yazgılar. Geminin batmasından sonra birlikte bir sala tutunmuş, ıssız bir adaya düşmüş gibi. Hiçbir şekilde beraber olmak istemeyerek. Ama beraber...

Hiroşima'nın yıkıntıları arasında buldukları küçük Japon kız gibi. Her şey ölmüştü; o ise oyuncak bebeğine şarkı söylüyordu.

Öğretmenler bize o kadar çok eski fikirler, eski görüşler, eski yöntemler yüklüyorlar ki... Minicik filizlerin üzerine kat kat eski toprak atmak gibi; altından taze, yeşil bitkilerin böylesine az çıkmasına şaşmamak gerek.

Onun gözünde ne olduğumun bilincindeyim. Yakalamayı hep arzu ettiği bir kelebek!

Yaptığınız şeyler, daha önce yaptıklarınızı belirsizleştirir.

Onların dışındaki kimsenin asla haberi olmadı.

Parti adlarının bir önemi yoktur. Özgürlüktür önemli olan.

Ben bir OTOMATİK PORTAKAL mıyım yoksa?

Karşımdaki güçler bağırarak konuşurken ben sadece fısıltıyla direnebiliyorum.

İyilik kişinin içinden gelir 6655321. Kişi iyiliği seçebilmelidir. Kişiye seçme hakkı tanınmazsa, o kişiliğini yitirir.

Bizler renksiz çay gibiyiz,
Demimiz az suyumuz çok.

Halimiz kötü; açız biz.

Bize bakan, bizi seven kimsemiz yok!

Neden "iyiliğin kökeni" ni incelemezler, araştırmazlar? Herkesin derdi "kötülük" ya da "iblisliğin kökeni".

Tüm hayvanların en zekisi, iyiliğin ne demek olduğunu bilen insanoğluna bir baskı yöntemi uygulayarak onu otomatik işleyen bir makine hâline getirenlere kılıç kadar keskin olan kalemimle saldırmaktan başka hiçbir şey yapamıyorum.

Ne biçim dünya bu be! İnsanlar aya gidiyor. Elektriğin çevresinde dönen tatarcıklar gibi dünyanın çevresinde vızır vızır dönüyor uydular ama burada şu garipler köşesinde ne yasa var ne de zavallıyı koruyan, onu düşünen biri...

Umutsuzluk Caddesi'nden geçerek Tükeniş Sokağı'na saptık.

Hepimiz katlanmış kâğıt bebekler kadar birbirimize benziyoruz. Duvara çizilen şablon desenler gibiyiz.

Gerçek yalnızlık, insanın yalnızca taklit yapmasını isteyen bütün bu insanların arasında yaşamasıdır.

Kadınlar özgür olmalı. En az bizimki kadar...

Birbirlerine bağlı insanların uzun yıllar birlikte yaşamış olmanın da getirdiği bir şeydi sözcük dağarcıklarının dahi aynı olması.

Sanki sözcükleri nadir bir kelebekti ve en ufak bir hareketle ürkek kanatlarıyla uçup gidecek; rahatsız edilmediğinde ise çevresine o kelebeklerden toplanacaktı.